Hey bloggers (gekke aanspreking precies),

Het is nu zondagavond en ik ben hier ondertussen ongeveer 30 uur, hoog tijd voor mijn eerste story uit Praag.

Zaterdag kwamen mijn ouders en ik na een doorreis van een tweetal dag toe in de Andel Flat (het gebouw waarin ik nu woon). Mijn roommate stond me al op te wachten en bleek een zeer enthousiast en vriendelijk Filipijns meisje te zijn, ze heet trouwens Monica. Ze is echt een spraakwaterval en doet er echt alles aan zodat ik me zoveel mogelijk op mij gemak zou voelen :).

Mijn kamer (die ik dus deel met het Monica) is in het appartement van Aiesec. Hier wonen een tiental mensen tesamen die in dezelfde situatie zitten als ik. Met andere woorden ze komen vanuit verschillende landen maar werken allemaal in Praag. Toen we toekwamen was iedereen toevallig in de gemeenschappelijke ruimte, zo kon ik vlug al eens met iedereen kennis maken. Iedereen zei zijn/haar naam, maar die ben ik natuurlijk even snel weer vergeten.

De kamer en de badkamer vallen wel mee. Het is allemaal niet zo super groot, maar ik zal hier ook niet zoveel tijd spenderen denk ik. Allemaal de matras zag er niet zo katholiek uit. We zijn gisterenmiddag dan maar vlug naar de Ikea gereden om een nieuwe. Ook dat was een behoorlijk wild avontuur, wat engels sprekende mensen behoren hier niet tot de meerderheid.

Na het nodige gesleurd met valiezen (het appartement is op de vierde verdieping) was het tijd om toch eens Praag zelf te gaan verkennen. Ik was een beetje overdonderd. Het is groter dan ik verwacht had en echt wel mooi. Er is ook zeer veel te zien en te bezoeken. Ik zal mijn hartje hier cultureel nogal kunnen ophalen :).

Vanmorgen bezochten we het kasteel van Praag. Dat bevindt zich op een heuveltje, dus er kwam wel wat klimwerk aan te pas. Ook daar was er meer te zien dan we verwacht hadden. In de plaatselijke toeristische shop heb ik een dikke gids van Praag gekocht, kwestie van toch een beetje te weten wat wat precies is.

Vanmiddag was het dan zover. Mijn ouders vertrokken al terug naar België. Vanaf dat moment besefte ik plots dat ik er helemaal alleen voor stond. Veel tijd om daarover na te denken gaf ik mezelf niet. Ik wou namelijk al eens de metro nemen naar de plaats waar ik vanaf morgen moet beginnen werken. Gelukkig is het niet zo moeilijk en kon ik alles vrij vlot vinden. Daarna ging ik vlug nog naar de supermarkt waardoor ik in de terugreis op de metro zat met een zak vol boodschappen. Ik voelde me al een klein beetje een local :).

Ondertussen is het bijna zeven uur. Mijn plan was om ergens in het stad nog iets klein te gaan eten. Maar ik zag hier wat tegenop want ik voel mijn voeten bijna niet meer. Monica vroeg daarnet of ik geen zin had om samen met haar te eten. Er staat typisch Filipijnse kost op het menu, oké dan :)!

Morgen eerste werkdag, ik ben wel een beetje zenuwachtig hoor. Hopelijk loopt alles vlot.

Vele groetjes vanuit Praag!!!

Joke